Direktor izdavačke kuće "Paideia" Petar Živadinović predstavio je javnosti knjigu Ivana
Aleksejeviča Bunjina "Tolstojevo oslobadjanje" objavljenu u biblioteci "Prizma" i još dva nova
izdanja u biblioteci "Maštarije".
Bunjin (1870-1953), prvi je ruski pisac koji je dobio Nobelovu
nagradu za književnost (1933), potiče iz osiromašene ruske plemićke porodice, a posle Oktobarske
revolucije emigrirao je u Francusku, u kojoj je ostao do smrti. Tolstoja je smatrao za tvorca apsolutnih
vrednosti u književnosti i knjigom "Tolstojevo
oslobadjanje" obradjuje, po njegovom mišljenju, najznačajnije kod Tolstoja - strah od smrti i spasenje,
koje je u životnom "oslobadjanju" i traženju smisla života.
"Nepodnošljiv je svačiji ljudski život - dok se ne pronadje njegov smisao", piše Bunjin.
Prvi put objavljena u Parizu 1937. godine, ta knjiga i danas predstavlja jedu od najboljih i
najnadahnutijih knjiga o Tolstoju, rekao je Živadinović.
U izdanju "Paideie" u biblioteci "Maštarije" objavljena su dela italijana Antonio Tabukija i
ruskog satiričara Mihaila Jevgrafoviča Saltikova-Ščedrina.
Knjiga "Tri poslednja dana Fernanda Pesoe" Tabukija (1943), koji je, takodje, pisac filmovane
knjige "Preira tvrdi da..." i priredjivač sabranih dela Fernanda Pesoe, prati trodnevnu agoniju tog slavnog
potrugalskog pesnika koji na samrti prima svoje heteronime, njegovo drugo "ja", kao glasove koji u njemu
govore, vode lične živote i imaju posebne biografije.
Tabuki u tom delu, specifične forme i sadržaja, sa puno nežnosti i strasti pripoveda o životu i smrti Pesoe, jednog od najvećih pisaca 20. veka. U istom izdanju "Paideie" objavljena je i drama o
usamljenosti modernog čoveka, jednočinka "Telefonski poziv za gospodina Pirandela" o izmišljenom
susretu Pesoe i Luidjia Pirandela.
Saltikova knjiga "Istorija jednog grada" je satirični prikaz ruske istorije, kako on kaže u pismu
redakciji časopisa "Vesnik Evrope" obraćajući se kritičarima: "Podela životnih pojava na velike i
male, spuštanje velikih do malih, uzdizanje malih do velikih je pravo vredjanje života, iako predstavljena slika može, na prvi pogled izgledati veoma lepo i dirljivo. Ali ovde nije reč o privremeno malim i privremeno velikim, već o konsolidaciji ovih veličina zauvek, jer inače neće biti `humora`".
Iza pseudonima M. Ščedrin krije se Saltikov (1826-1889), rus plemićkog porekla, školovan
u Liceju u Carskom Selu, školi koju je završio i Puškin, kaže Živković i napomninje da su ga
savremenici poredili sa Gogoljem i Sviftom.