U kineskoj oblasti Heilongdjiang, na severoistoku zemlje, otvorena je specijalna bolnica za sibirske (amurske) tigrove, koji, prema podacima Svetskog fonda za prirodu, spadaju medju deset najugroženijih životinjskih vrsta.
Ta bolnica bi trebalo da doprinese zaštiti oko 300 primeraka sibirskih tigrova koji žive u specijalnom parku Harbin u toj oblasti. Ukoliko se razbole, tigrovima je sada na raspolaganju rentgen, skener, inkubatori i devet veterinara, tako da više neće morati da se leče u običnim veterinarskim klinikama, kako je to do sada bio slučaj.
Uprava parka Harbin smatra da bi populacija od 300 sibirskih tigrova, koja naseljava park, do 2010. godine mogla da ima oko 1.000 jedinki.
Potpuno slobodan, u prirodi, Sibirski tigar, što mu i smo ime kaže, živi uglavnom u Sibiru. Prema poslednjim prebrojavanjima u prirodi ima od 360 do 400 jedinki, a naseljavaju prostor istočne Rusije, pokriven četinarima, hrastovima i brezama. Nekoliko primeraka ove vrste nadjeno je i u severno-istočnoj Kini i Severnoj Koreji, dok u ih u zoološkim vrtovima širom sveta ima oko 500.
U zatočeništvu se sibirski tigrovi smatraju sigurnim zbog velike genetičke raznovrsnosti i stabilne populacije i ubrajaju se u povlašćeniju podvrstu jer je za njih kreiran veći i raznovrsniji program nego za ostale podvrste tigra. Oni su poslužili i kao model za kreiranje specifičnog programa za mnoge životinjske vrste u zoo-vrtovima u celom svetu.
Sibirski tigar je najveći medju podvrstama tigrova. Mužjaci dostižu dužinu od 3,3 metra, a teški su i do 300 kilograma. Ženke su manje i retko prelaze dužinu od 2,6 metara i težinu od 170 kilograma.
U odnosu na ostale podvrste, Sibirski tigar ima nešto svetliju narandžastu boju dlake, a šare su mu braon boje i jasno su razdvojene. Stomak mu je prekriven dlakom bele boje, a oko vrata ima taman beli pojas.
Glavna hrana sibirskog tigra su los i divlje svinje, pa je njegovo kretanje usko povezano sa sezonskom seobom njegovog plena. Tražeći lovinu u sibirskim šumama, mužjaci pretražuju teritoriju od 800 do 1.000 kvadratnih kilometara, dok ih ženke prate na svega 100 do 400 kvadratnih kilometara.