Odmah po objavljivanju 1910. godine, Uskokovićevi Došljaci pozdravljeni su kao književni događaj. Srpska književnost najzad je dobila roman složenih društvenih odnosa unutar gradske sredine beogradski roman.
Sit sam ovog Beograda, ovih krupnih i sitnih pasa koji se otimaju oko iste kosti, reči su nadarenog užičkog novinara i pisca Miloša Kremića, glavnog junaka Došljaka. Ipak, on se u gradu snalazi bolje od Zorke, svoje znatno starije devojke i susetke iz dvospratnice u Banatskoj ulici, iako se ona mnogo pre njega doselila u Beograd. Zorka je prinuđena da balansira između majčinog spoja malograđanštine i patrijarhalne strogosti i Miloševe opterećenosti poreklom, egzistencijom i čaršijskim normama.
Zahvaćen preobražajem iz varoši u grad, Beograd uvlači Zorku i Miloša, kao i sve svoje došljake, u bespoštednu borbu za opstanak, pokazujući se koliko otvorenim toliko i nemilosrdnim, odbacujući sve one koji prethodni život nisu ostavili za sobom i izrastajući u istinskog glavnog junaka ovog srpskog evergrin-romana.