Rođena: 13. maja 1717. u Beču
Umrla: 29. novembra 1780. u Beču
Marija Terezija, austrijska nadvojvotkinja, rimsko-nemačka carica i hrvatsko-ugarska kraljica, rođena je 13. maja 1717. u Beču, a u njemu je i umrla 29. novembra godine 1780.
Marija Terezija bila je iz roda Habsburgovaca. Kad se sa 19 godina udala za lotaringijskog vojvodu Franju Stjepana, dinastija se otada nazivala Habsburg-Lotaringen. Iz tog braka rodilo se 10 sinova i 6 kćeri. Budući da je pratio glas o sklonosti telesnim uživanjima, govorilo se da se veći deo njene dece rodio zahvaljujući kraljičinim ljubavnim pustolovinama s mladim i naočitim momcima iz vojne krajine koji su bili u dvorskoj službi. Od njene dece sinovi Josip i Leopold bili su neposredni naslednici prestola, a kći Marija Antoaneta zaglavila je pod giljotinom kao žena francuskog kralja Luja XVI.
Za vladavinu Marije Terezije svojstvena su apsolutistička i centralistička nastojanja povezana s germanizacijom. U to vreme počinju i prvi sukobi Hrvata s Mađarima, a u njima se Marija Terezija na kraju priklanja Mađarima. U Hrvatskoj se od 1767.g. uvodi Kraljevsko veće, takozvani Consilium Regium, ali već posle dve godine podvrgava to veće ugarskom Namesničkom veću, što je značilo da je Hrvatska podložna Ugarskoj. Oduzela je isusovcima školske poslove i cenzuru. Isto tako, torturu i parnice protiv veštica stavila je pod svoju kontrolu, što je ubrzo dovelo i do konačne likvidacije tog srednjovekovnog krvavog nasleđa na nekim prostorima pod njenom vlašću. Nastojala je pod pritiskom novog doba da spreči prekomerno iskorištavanje kmetova, određujući maksimum njihovih obaveza prema gospodarima, tako da feudalac nije više smeo da traži od svojih podredjenih namet prema vlastitom nahođenju, već se morao držati takozvanog urbara Marije Terezije.
Njena vladavina u naslednim zemljama je započela ratom na život i smrt. U razdoblju od 1740. do 1763. vodila je četiri rata koja su dovela do znatnih teritorijalnih gubitaka - prije svega Šlezije, ali i talijanskih zemalja.
Svome sinu Josipu II ostavila je u nasleđe opomenu kako nikad ne sme da zaboravi da je bolji osrednji mir nego slavni rat.
Reforma vojske, ostvarena 1748., jedna je od velikih i dalekosežnih novina njezine vladavine. Ona je jasan dokaz jedne od najizraženijih osobina Marije Terezije, a na kojoj se zasniva njezino slavno državničko umeće: uvek se znala okružiti pravim savetnicima i u pravom trenutku poslušati njihove savete.